Owoce i warzywa w szkole

   W październiku przystąpiliśmy do programu „Owoce i warzywa w szkole”. Nauczyciele klas 0-3 przygotowali okazjonalne gazetki oraz omówili potrzebę spożywania owoców i warzyw pięć razy dziennie na podstawie prezentacji „Owoce i warzywa – podział na kolory i ich znaczenie”.

Program dla szkół
- owoce, warzywa i mleko w szkole

W roku szkolnym 2018/2019

uczestniczymy w   "Programie dla szkół".

Celem tego programu jest promocja,
wśród uczniów,  zdrowej diety,  bogatej w owoce
i warzywa oraz mleko i jego przetwory.

W ramach nowego programu dzieci będą:

 - otrzymywały owoce i warzywa oraz produkty mleczne

- brały udział w różnorodnych działaniach edukacyjnych mających wzbogacić wiedzę uczniów na temat  zdrowych nawyków żywieniowych

- uczestniczyły w konkursach szkolnych
o tematyce żywieniowej

W roku szkolnym 2018/2019

uczestniczymy w

Celem tego programu jest promocja,
wśród uczniów,  zdrowej diety,  bogatej w owoce
i warzywa oraz mleko i jego przetwory.

W ramach nowego programu dzieci będą:

 - otrzymywały owoce i warzywa oraz produkty mleczne

- brały udział w różnorodnych działaniach edukacyjnych mających wzbogacić wiedzę uczniów na temat  zdrowych nawyków żywieniowych

- uczestniczyły w konkursach szkolnych
o tematyce żywieniowej

Pedagog szkolny:

mgr Danuta Kierecka

mgr Alina Bacic 

mgr Anna Siemaszko

Psycholog szkolny:

mgr Monika Walczak

 
GODZINY PRACY PEDAGOGA SZKOLNEGO W OKRESIE ZDALNEGO NAUCZANIA

 GODZINY PRACY PSYCHOLOGA SZKOLNEGO
p. Monika Walczak

DRODZY RODZICE

Nie zmuszajcie dzieci do aktywności, lecz wyzwalajcie aktywność.

Nie każcie myśleć, lecz twórzcie warunki do myślenia.

Nie żądajcie, lecz przekonujcie.

Pozwólcie dziecku pytać i powoli rozwijajcie jego umysł tak, aby samo wiedzieć chciało.

JANUSZ KORCZAK

W WYCHOWANIU DZIECKA WAŻNĄ ROLĘ ODGRYWA

 WSPÓŁPRACA OBOJGA RODZICÓW:

• OBOJE ustalają styl wychowania swoich dzieci, pamiętając o znaczeniu rodziny dla harmonijnego
  i prawidłowego rozwoju dziecka;
• OBOJE biorą wspólną odpowiedzialność za dzieci;
• OBOJE  wyznaczają wzorce właściwego komunikowania się;
• OBOJE dają dzieciom poczucie bezpieczeństwa;
• OBOJE ustalają jasne reguły postępowania;
• OBOJE przedstawiają system wartości i norm oraz właściwe wzory zachowań;
• OBOJE organizują przestrzeń do kontaktów z rodzeństwem, rówieśnikami oraz rodziną;

·       OBOJE zachowują jednolity styl wychowania i pamiętają, że władza rodzicielska powinna być wykonywana tak, jak  wymaga tego dobro dziecka.

GDY DZIECKO NAPOTYKA NA NIEPOWODZENIA SZKOLNE...

            Mimo starań obojga rodziców, zdarza się, że dzieci nie odnoszą sukcesów na polu edukacji. Rozczarowani rodzice często traktują niepowodzenia swojego dziecka jako wyrocznię, doszukują jego przyczyn w złych intencjach dziecka, braku chęci do nauki, w lenistwie, pobieżnym odrabianiu prac domowych. Często w związku z mało zadowalającymi wynikami w nauce dziecka, wprowadzą w domu większy rygor.

            Przyczyna niepowodzeń dziecka może być zupełnie inna. Często niezależna od jego woli
i chęci. Kary nałożone przez rodziców powodują u dziecka narastanie frustracji oraz wywołują zachowania społecznie nieakceptowane, występujące często jako wtórne do niepowodzeń w nauce. Dużym problemem dla dziecka stają się niezaspokojone potrzeby: bezpieczeństwa, miłości, osiągania sukcesów i uznania.

Należy pamiętać, że o powodzeniu dziecka w szkole decydują dwie grupy czynników:

• wewnętrzne – związane z rozwojem fizycznym i psychicznym dziecka, z jego indywidualnymi cechami;
• zewnętrzne – na które składają się warunki życia, oddziaływanie otoczenia, także opieka i praca wychowawcza, jaką zapewniają dom
  i szkoła.

Aby uniknąć niepowodzeń szkolnych, należy dbać o  dziecko i troszczyć się o jego prawidłowy rozwój. Elementy, które warunkują powodzenie dziecka w nauce to:

• stan zdrowia i rozwój fizyczny dziecka;
• rozwój motoryczny, umysłowy i emocjonalny;
• rozwój zainteresowań zarówno przedmiotami szkolnymi, jak i zainteresowań pozaszkolnych;
• atmosfera panująca w rodzinie;
• tryb życia, organizacja codziennych zajęć, w szczególności przygotowanie zadań domowych.

Należy pamiętać, że dziecko nie ma woli zostania złym uczniem. Jeśli takim się staje, czuje się gorsze w związku z czym przyjmuje różne role. Jedne dzieci stają się apatyczne, lękliwe, tracą poczucie wartości i przyjmują w grupie rówieśniczej rolę kozła ofiarnego. Inne stają się aroganckie i agresywne, przyjmując często rolę lidera grup rówieśniczych, prezentujących zachowanie społecznie nieakceptowane. Aby zapobiec wejściu dzieci w tak niekorzystne role, rodzice powinni zadbać o diagnozę niepowodzeń w nauce oraz niewłaściwych zachowań i jak najszybciej udzielić dzieciom pomocy.

Takiej diagnozy powinni dokonać w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej oraz jeśli zajdzie taka potrzeba u specjalistów wskazanych przez poradnię. Badanie psychologiczno-pedagogiczne pomoże określić potencjał intelektualny dziecka, a co z tym się wiąże możliwość przyswajania przez nie treści programowych; ewentualne deficyty funkcji psychofizycznych oraz poziom wiedzy.

Specjaliści wskazani przez poradnię ujawnią także przyczyny niepowodzeń szkolnych  natury medycznej.

Placówka, do której uczęszcza dziecko oraz rodzice otrzymają zalecenia postdiagnostyczne, które pomogą usprawnić deficyty rozwojowe i tak zorganizować proces dydaktyczny, aby dziecko mogło przyswoić treści szkolne zgodnie ze swoimi możliwościami psychofizycznymi.

            W niwelowaniu niepowodzeń szkolnych dzieci  wiele zadań  stoi przed rodzicami.  Należą do nich:

• systematyczne dbanie o zdrowie dziecka, troska o właściwe odżywianie, racjonalny tryb życia, zdrowie psychiczne oraz harmonijny rozwój psychomotoryczny;
• troska o dobrą, życzliwą, spokojną atmosferę w domu, o zaspakajanie potrzeb emocjonalnych,
  a zwłaszcza poczucia bezpieczeństwa;

         Dziecko, w którego domu panuje atmosfera przykra, konfliktowa, pełna napięcia, któremu rodzina nie zapewnia poczucia bezpieczeństwa, ma duże trudności w osiąganiu pozytywnych wyników w nauce. Nie jest w stanie skupić uwagi na lekcjach. Cała jego energia jest skierowana na przeżycia związane z sytuacją w domu.

            Atmosferę tą zaburzają: konflikty między rodzicami, alkoholizm, atmosfera pełna nerwowości, ciągłego pośpiechu, chaosu czy nieporządku. Dziecko lepiej czuje się
w rodzinie, w której panuje spokój. Czuje się potrzebne i kochane, gdy jest traktowane życzliwie, poważnie i konsekwentnie. Ważne jest, aby rodzice mieli czas dla dziecka i aby potrafili je wysłuchać. Czas spędzany z dzieckiem powinien przekładać się na jakość,  a nie jego ilość.

            Ważne jest:

- dbanie o prawidłowe stosunki swego dziecka z rówieśnikami, a także nauczycielami;

- utrzymywanie systematycznego kontaktu ze szkołą, współpraca z nauczycielami
i wychowawcą dziecka;

- stawianie dziecku wymagań dostosowanych do jego możliwości;

- zapewnienie jak najlepszych warunków do odrabiania lekcji (miejsce, czas, spokojna atmosfera);

- czuwanie nad rozkładem zajęć młodszych dzieci (gdy dziecko osiągnie kolejne etapy edukacyjne, będzie korzystało z nawyków wytworzonych wcześniej pod kontrolą rodziców)

       Rodzice zmuszają często dzieci do wykonywania zadań ponad ich siły. Taka nauka jest dla dziecka prawdziwym koszmarem. Oczekuje ono przede wszystkim zrozumienia, wsparcia duchowego, atmosfery serdeczności i spokoju. Im  rozsądniej podchodzą rodzice do zaistniałych trudności, tym lepsze są efekty nie pracy dydaktycznej i wychowawczej.

         Bardzo istotny jest rozwój zainteresowań dziecka. Pozwala mu się realizować oraz wzmacnia poczucie własnej wartości. Jednak zbyt duże absorbowanie dziecka dodatkowymi zajęciami, często będącymi wynikiem nadmiernej ambicji rodziców, może wpłynąć na pogorszenie wyników w szkole z powodu braku czasu na naukę. W razie potrzeby rodzice powinni  zweryfikować swoje priorytety. Muszą wyrobić w swoim dziecku przekonanie, że nauka szkolna jest pierwszoplanową.

• systematyczne interesowanie się sprawami szkolnymi przez cały czas nauki.

     Wychowując dziecko z cechami nadpobudliwości psychoruchowej  rodzice powinni zastosować się do kilku istotnych wskazówek:

ð  dziecko nadpobudliwe psychoruchowo powinno mieć zapewnioną w domu atmosferę  akceptacji i spokoju;

ð  dla dziecka należy wyznaczyć osobny pokój lub część pokoju, jako jego własny teren oraz miejsce do nauki;

ð  ważne jest, aby dzienny rozkład zajęć dziecka był uporządkowany, miał jasną strukturę: odpowiednią i tę samą porę wstawania, oglądania telewizji, kolacji i snu;

ð  należy ograniczyć czas oglądania telewizji, wyeliminować programy o treści agresywnej 
z dużym ładunkiem emocji i szybką akcją;

ð  podczas odrabiania lekcji należy eliminować dodatkowe bodźce, które mogą rozpraszać uwagę dziecka (np. wyłączyć radio, schować przedmioty znajdujące się na biurku);

ð  opiekunowie powinni codziennie poświęcać dziecku trochę czasu na rozmowę
i wspólną zabawę;

ð  należy być konsekwentnym w ustalaniu reguł, obowiązków i stosowaniu kar (kar traktowanych jedynie jak ograniczenie lub odebranie przyjemności);

ð  osoba dorosła powinna kontrolować swoje emocje w kontakcie z dzieckiem nadpobudliwym, nie wolno jej reagować wybuchowo, gwałtownie oraz rozwiązywać problemów w chwili pobudzenia dziecka;

ð  zawsze należy stwarzać poczucie bezpieczeństwa i dać dziecku do zrozumienia, że kocha się je bezwarunkowo, nie akceptuje się jednie jego zachowania;

ð  rodzice powinni odnosić się do dziecka z wyrozumiałością i cierpliwością, ponieważ jego zachowanie nie wynika ze złości,
ale z nieumiejętności kontrolowania swego zachowania;

ð  pewne domowe rygory wynikają z konsekwencji rodziców i nie są skierowane przeciwko dziecku;

ð  wymagania stawia się w sposób jasny i klarowny, aby dziecko znało swoje obowiązki
i wiedziało, jak się ma zachować w danej sytuacji.

Obowiązki domowe powinny być dostosowane do możliwości dziecka. Każdy przejaw chaosu eliminuje się. Chwali się dziecko za dobre wykonanie zadania oraz docenia się trud włożony
w pracę, choćby dziecko wykonało ją mniej dokładnie niż  tego oczekujemy.

ð  osoby opiekujące się dzieckiem nadpobudliwym powinny nauczyć się odczytywać jego sygnały ostrzegawcze  poprzedzające wybuch;

Należy interweniować spokojnie, aby uniknąć wybuchu. Dobrze jest odwrócić uwagę dziecka od źródła wywołującego negatywne emocje. Konflikt powinien zostać omówiony bez zbędnego ładunku emocji.

ð  liczbę dzieci biorących udział w zabawie należy ograniczyć do jednego lub dwóch ze względu na duże rozproszenie i pobudliwość;

Dom jest najlepszym miejscem do zabawy, ponieważ można obserwować dziecko
i interweniować w każdej chwili.

ð  w sytuacji konfliktowej nie należy zostawiać dziecka zbyt długo w napięciu emocjonalnym;

Rozwiązanie konfliktu powinno nastąpić zaraz po zaistniałej sytuacji. Nigdy nie odwlekamy
w czasie kar, ani informacji o rodzaju kary, jaką za dane przewinienie zamierzamy zastosować.

Troska o powodzenie dziecka w nauce, zapobieganie niepowodzeniom szkolnym wymaga od rodziców znacznego wysiłku
i niemałego wkładu pracy. Jest to jednak wkład, który procentuje w postaci aktualnych sukcesów szkolnych dziecka,
a także jego przyszłych osiągnięć już w samodzielnym, dojrzałym życiu.

RODZICU, JEŚLI MASZ PROBLEMY, Z KTÓRYMI SOBIE NIE RADZISZ skorzystaj 
z pomocy pedagoga szkolnego, bądź odwiedź wskazane strony:

-  www.ppp.slupsk.pl

-  www.dziecinstwobezprzemocy.pl

- www.kidprotect.pl

-www.bezpiecznyinternet.org

- www.stoppedofilom.pl

-  www.szkolabezpiecznegointernetu.pl

-  www.bezpiecznemedia.tp.pl

-  www.dzieckowsieci.pl

-  www.f.secure.pl

-  www.321internet.pl

-  www.microsoft.com/poland/security

- www.brpd.gov.pl

-  www.cefk.pl

-  www.pomagajmyrazem.pl

-  www.parpa.pl

-  www.imid.med.pl

-  www.czd.pl

-  www.fas.edu.pl

-  http://free.ngo.pl/fundacja.dajszanse

-  www.item-psychologia.pl

- www.ciazabezalkoholu.pl

-www.niebieskalinia.pl

-  www.kuratorzy.pl

-  www.dopalaczeinfo.pl

-  www.narkomania.org.pl

-  www.kbpn.gov.pl

   ZADANIA PEDAGOGA SZKOLNEGO

* współpraca z wychowawcami i dyrekcją szkoły w dziedzinie wychowania
* tworzenie i współpraca przy realizacji programu wychowawczego szkoły oraz innych programów związanych z wychowaniem, profilaktyką
i rozwojem osobowym uczniów
* rozeznanie potrzeb i zapewnienie pomocy materialnej uczniom
* planowanie i organizacja zajęć profilaktycznych
* opieka nad uczniami wymagającymi wsparcia
* współpraca z placówkami specjalistycznymi prowadzącymi działalność
w zakresie pomocy społecznej
* współpraca z Poradnią Psychologiczno - Pedagogiczną
* współpraca z policją
* współpraca z kuratorami